Het nieuws circuleerde al een dag en gisterenavond zat de configuratie eindelijk in mijn eigen Gmail account: Google Buzz. De tool maakt onderdeel van Googles e-maildienst Gmail en biedt de gebruiker de mogelijkheid korte berichten online te zetten die door anderen van commentaar voorzien kunnen worden. Daarmee breidt Google zijn eigen e-maildienst uit met socialenetwerkfuncties.
De sociale dienst ondersteunt enkele bekende webdiensten: Picasa, Google Reader, YouTube, Flickr, Blogger en Twitter. Er zal op Google Buzz ook inhoud van niet-Google-sites, zoals Twitter, gedeeld kunnen worden. In de toekomst wordt dat aanbod uitgebreid en zullen ontwikkelaars hun eigen ‘applicaties’ kunnen ontwikkelen.
Echt wild was ik er niet van toen ik gisterenavond van de Buzz proefde. De dienst is misschien handig, maar voegt op zich niet veel toe aan wat we al hebben. Akkoord er is een link met Twitter en YouTube en we kunnen onze status meegeven. Maar zaten we daar nu echt op te wachten? Erg intuïtief vind ik de interface nu ook weer niet. U kent het wel: het ‘is het dit maar-fenomeen’
Het probleem bij Google ligt volgens mij ook op iets groter niveau: het is geen ‘sociaal bedrijf’. Want ondanks de aandacht voor sociale media de laatste jaren is de gigant er nooit in geslaagd om een antwoord te bieden op dit fenomeen. Zo waren er in het verleden bijvoorbeeld Orkut, Dodgeball en Jaiku: Google-diensten die veelbelovend starten, maar uiteindelijk vaak een stille dood stierven. Het is nog maar de vraag of Google er deze keer wel zal slagen in het opzetten van zijn sociaal netwerk.
Google heeft ook altijd erg argwanend gekeken naar het succes van Facebook, las ik onlangs nog eens uitvoerig in het boek ‘Planet Google’. Want al die miljoenen Facebook-gebruikers bevinden zich in een virtuele variant van een ommuurde tuin, moeilijk grijpbaar voor Googles zoekresultaten. Zeker nu Facebook met een eigen e-maildienst op de proppen komt, wordt men op de Google Campus toch wat zenuwachting.
