'57 channels (and nothing on), zong Bruce Springsteen ooit. Intussen is Springsteen in deze context tot in de treure aangehaald voor de situatie waarbij we 's avonds al zappend in de zetel tot de constatatie komen dat er weer 'geen bal op de tv is'. In Vlaanderen zitten we intussen bijna aan het symbolische aantal van Springsteen.
In vier jaar tijd verdubbelde namelijk het aantal erkende televisieomroepen, zo blijkt uit cijfers van de Vlaamse regulator voor de Media. Alleen vorig jaar al zijn er 13 nieuwe zenders in Vlaanderen erkend, waarmee het totaal nu op 55 komt. Naast de openbare omroep zijn er particuliere omroepen die zich op heel Vlaanderen richten en regionale omroepen, doelgroep- of themazenders en betaalzenders.
Onder die 55 zenders zit er uiteraard ook heel wat rotzooi. Dat is niet nieuw. Ik heb bijvoorbeeld nooit begrepen waarom een zender als Liberty jaren geleden kon rekenen op een 'must carry'-vergunning.
Het absoluut slechtste wat ik vandaag op het scherm zie, is een zender met de naam S-televisie. Een zender die ik 's avonds laat wel eens al zappend tegen kom, onderuit gezakt in de zetel. De holle interviews met BV's, het zoveelste kookprogramma en compleet verouderde (en vermoedelijk gratis verkregen) Hollywood-reportages zijn van een leegheid waar Springsteen een beroerte aan zou overhouden. Afvoeren die handel...
