Bij Orange Business Services, een dienstenleverancier uit de telecomsector, hebben ze wel een heel vreemde manier om met journalisten om te gaan.
Maar laat ik alles van bij het begin vertellen. Je krijgt in volle middagpauze een telefoontje van hun PR-bureau. 'De CEO is in het land. En hij heeft nog tijd voor een interview. Straks ergens in de namiddag. In Antwerpen'
Je vertelt dat je het druk hebt en dat je het zal bekijken met het team. Zo werk je nu eenmaal. Maar dan hoor je van datzelfde PR-bureau dat je helemaal niks mag bekijken met je team. Enkel ervaren journalisten kunnen dit. Vrij vertaald: alleen jij mag het interview doen. Te nemen of te laten. 'Wat het is wel de CEO, he', klonk het vermanend.
Ik wist niet dat dergelijke veto's nog van deze tijd waren. Net of andere redactieleden geen CEO kunnen interviewen. Dat doen ze immers regelmatig.
Je denkt er het jouwe van, zegt dat de kans erg klein is dat je op het voorstel ingaat. Je raakt licht geïrriteerd, maar blijft beleefd en vertelt dat je iets laat weten, binnen een uurtje. Tot een half uur later het PR-bureau terugbelt met de melding dat Orange het beschikbare slot eigenhandig heeft gecanceld. Of dat iemand anders het heeft ingevuld, daar wilde de dame niet ingaan. Maar dat kom ik zelf wel te weten.
Als ik zoiets hoor, hoop ik altijd dat ze - in dit geval bij bij Orange - hun klanten beter behandelen dan de journalisten die over hen moeten schrijven. Of neen: toch niet.
