“Stel je deze vraag als journalist of gebruiker?” De
woordvoerder van De Lijn reageert kort op mijn mail.
Wel, als allebei eigenlijk. Woonwerkvervoer is het
coverthema in deze MARK Magazine. En tegelijk heb ik al enkele keren in en rond
het Antwerpse tevergeefs op mijn bus gewacht. Die bleek meer dan eens
afgeschaft. Daar stond ik dan. Er was zelfs één keer dat ik hulp moest inroepen
van mijn familie, omdat ik schrik had dat ik anders niet thuis zou geraken.
Al was het daar ook best gezellig aan die bushalte aan de
Muggenberglei. Ik maakte kennis met een tennisleraar, een andersvalide dame en
met een jongeman die in het centrum bij een kledingketen werkt.
Maar ik had met hen te doen. Zij hebben die bus elke dag
nodig om op hun werk (en thuis) te geraken. En dan is het gewoon niet fijn dat
je er niet op kan rekenen. “Eén keer kan ik mijn baas nog wel vertellen dat
mijn bus niet kwam opdagen. Twee keer misschien ook nog, daarna niet meer”,
vertelde de jongeman.
De woordvoerder erkende het probleem. “Er vallen soms ritten
weg omdat het chauffeursbestand momenteel niet op volle sterkte is.
Buschauffeur is een knelpuntberoep. Daarnaast voelen we de concurrentie op de
arbeidsmarkt van de haven: die vist in dezelfde vijver”, klonk het.
Twee zaken moeten het bustekort oplossen: overuren en
aanwervingen. Wat dat laatste betreft steekt De Lijn een tandje bij. “Ook
50-plussers zijn van harte welkom”, zei hij. Een mededeling die ik maar al te
graag deel. Want het openbaar vervoer is voor mij toch het vervoer van de
toekomst.
Dus beste De Lijn, ik reken erop dat jullie snel opnieuw
elke aangekondigde bus doen rijden. En ik denk dat mijn vrienden aan halte
Muggenberglei er ook zo over denken.
Uit MARK Magazine